Na jednej z fejsbukowych grup, zrzeszających zarówno mężczyzn jak i kobiety, pojawiło się pytanie. ”Czego pragnie współczesny mężczyzna?”. Przyznam szczerze, że z ogromną ciekawością zaczęłam czytać komentarze, licząc na to, że dowiem się czegoś ciekawego.
No niestety się rozczarowałam i to boleśnie. W większości odpowiedzi na powyższe pytanie udzielały KOBIETY. Kiedy już jakiś mężczyzna doszedł do głosu i udzielił odpowiedzi, był albo wyśmiewany albo krytykowany z miejsca. Mocno mnie to rozczarowało, gdyż co by nie było jestem przedstawicielką tzw. płci pięknej i było mi zwyczajnie wstyd.
Dlaczego kobiety nie pozwalają mężczyznom być mężczyznami? Czemu często odbierają im możliwość wykazania się w „męskich sprawach”. Bardzo często spotykam się z różnymi sytuacjami i obserwuję tych wykastrowanych przez swoje kobiety mężczyzn. Ci bardziej asertywni nie pozwolą wyrwać sobie berła z ręki, niestety Ci bardziej ulegli tak.
Skąd to się bierze? No niestety pierwszy błąd popełnia już matka. Wykonuje za swojego syna podstawowe czynności, pranie, sprzątanie, gotowanie itp. Bo przecież on sobie nie poradzi i nie potrafi odpalić pralki wciskając dosłownie 2 guziki, to jest zbyt skomplikowana czynność prawda? Nie istotne, że owy mężczyzna na co dzień zarządza grupą analityków finansowych albo pilotuje samolot pasażerski (tam jest więcej guzików zapewniam). No pralki na pewno nie uruchomi a o obiedzie to już nie mam mowy. I tu mamy pierwszy stopień wykastrowania.
Kolejny zdarza się bardzo często na sali poporodowej. Na świat przychodzi maleństwo i żadna z kobiet (żona, babcia, matka, kuzynka, szwagierka) nie pozwolą mu się dotknąć do niemowlaka bo nie potrafi, bo popsuje, bo główka nie tak. I ten zrezygnowany facet zabiera tyłek w troki i wychodzi. Bardzo często do miejsca w których czuje, że ma możliwość bycia mężczyzną.
Kolejna sytuacja. Wszystko co związane z motoryzacją. I tu przyznam, że ja mam problem. Kocham ten temat i wszystko co z nim związane. Ale najgorsze co mogłabym zrobić to pokazać mężczyźnie, że wiem na ten temat tyle samo lub więcej od niego. Przecież to typowo męska dziedzina. Podam Wam przykład. Jechałam samochodem z moim facetem. On kierował a ja ni z tego ni z owego zaczęłam mu mówić, którą trasą powinniśmy pojechać. W kwestii wyjaśnienia mam doskonałą orientację w przestrzeni i świetnie sobie radzę w czytaniu drogowskazów i mapy. Ale jego spojrzenie powiedziało mi więcej niż tysiąc słów. Przestałam go instruować i dodałam jedynie „ok skarbie ale ty pewnie wiesz którędy powinniśmy jechać”.
Podsumowując. Pozwólmy mężczyznom być mężczyznami. Oni naprawdę świetnie ogarniają rzeczywistość. Nie kastrujmy ich przy każdej nadarzającej się okazji by potem nie musieć narzekać i zadawać pytanie „gdzie ci mężczyźni? (..)”. I to tyczy nie tylko naszych mężów czy partnerów ale również i synów.
